مقایسه خودکارآمدی جنسی و عملکرد جنسی در زنان بارور و نابارور مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی دولتی شهر مشهد سال ۹۲

سابقه و هدف: خودکارآمدی جنسی، شامل باور هر فرد در مورد توانایی خود در عملکرد جنسی مؤثر، می باشد. در واقع، خودکارآمدی جنسی، پیشگوکننده ی عملکرد جنسی است. اختلال در عملکرد جنسی، شریک خاموش ناباروری است و از طرفی، ناباروری بر جنبه های مختلف زندگی زوجین، اثر دارد. در این راستا، مطالعه ای با هدف مقایسهی خودکارآمدی جنسی و عملکرد جنسی در زنان بارور و نابارور در سال 1392 در مشهد انجام گرفت. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع کوهورت تاریخی بوده و روی 170 زن بارور مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی و 85 زن نابارور مراجعه کننده به مرکز تحقیقاتی و درمانی ناباروری منتصریه مشهد صورت گرفت. نمونه گیری، به ترتیب به صورت تصادفی چند مرحله ای و در دسترس، انجام گرفت. ابزار مورد استفاده شامل فرم مشخصات فردی و اطلاعات مامایی/ ناباروری پرسشنامه ی خودکارآمدی جنسی بر اساس پرسشنامه ی خودکارآمدی عمومی شوارزر، عملکرد جنسی زنان و پرسشنامه ی رضایت زناشویی enrich بود. در تحلیل داده ها، از آزمون های آماری من ویتنی و کای- اسکویر استفاده شد. خطای نوع اول، 5% در نظر گرفته شد و مقادیر احتمالی کمتر، از نظر آماری معنی دار تلقی شد. یافته ها: دو گروه زنان بارور و نابارور از نظر شاخص های دموگرافیک مثل سن، سطح تحصیلات، وضعیت شغلی و میزان درآمد، همسان بودند. خودکارآمدی جنسی بالا در زنان بارور 4/59% و در زنان نابارور 3/53% بود که در زنان بارور نسبت به زنان نابارور بیشتر بود (00/0p<). همچنین، عملکرد جنسی نامطلوب در زنان بارور، 8/58% و در زنان نابارور 85/71% بود که نشان داد عملکرد جنسی نامطلوب در بین زنان نابارور، بیشتر می باشد (04/0p<). نتیجه گیری: به نظر می رسد که ناباروری، با عملکرد جنسی و خودکارآمدی جنسی نامطلوب همراه است. در کنار برنامه های درمانی ناباروری، برنامه هایی برای ارتقای عملکرد جنسی و خودکارآمدی جنسی، توصیه می شود.